Het zoeken naar houten haringen en een luchtbed zijn onderdeel van een voor mij inmiddels bekend ritueel wat eraan vooraf gaat. Ook de verwelkomende glimlachen van de jongeren in de trein richting Harlingen Haven herken ik van de voorgaande jaren wanneer ik de trein instap. Die jongeren zullen zich net als ik een weekend lang inzetten als vrijwilliger. Vrijwilliger van een van de mooiste festivals van Nederland dat twee weken geleden van 6 t/m 8 september plaats vond op Vlieland: Into The Great Wide Open.

De combinatie van goede alternatieve muziek en de rust en schoonheid van de bossen, duinen en het strand maken het festival magisch.  De kunst die je op de looproutes naar de verschillende podia tegenkomt dragen hier nog extra aan bij. Ondanks dat ik er elke dag een aantal uren als vrijwilliger achter de bar slijt, ervaar ik Into The Great Wide Open elk jaar als een mini-vakantie. Op Vieland kan ik mijn hoofd in de wolken steken en wegdromen bij de mooie muziek en sfeer.

Mijn muzikale hoogtepunten van dit magische weekend heb ik op een rijtje gezet:

Josef Salvat

Het deed me een beetje denken aan Gotye en James Blake. De muziek is rustig, maar toch dynamisch en sfeervol. Josef Salvat legde vanaf de eerste zinnen die hij zong op het ‘Naar Buiten podium’ zijn ziel en zaligheid in zijn muziek en daar werd hij voor beloond. Bij het inzetten van het refrein joelde het (nog zittende) publiek het uit en stonden ze allemaal op om op het concert mee te deinen en te dansen. Het leek alsof niemand die avond had verwacht zo betoverd te worden.

Achter de bar staan met erg goed zicht op het podium was tijdens dit concert was geen straf!

Valerie June

Wanneer je Valerie June’s muziek luistert zou je je niet de juiste voorstelling van haar uiterlijk kunnen maken. Ze speelt een mengeling van country, blues en folk waarbij beelden van Texaans landschap door mijn hoofd zweven. Bij het horen van haar stem moet ik denken aan Dolly Parton. Maar op het podium staat geen blonde countryzangeres, maar een prachtige donkere dame met lange wilde dreads en een grote lieve glimlach. Het ene moment speelt ze gitaar en daarna pakt ze de banjo en dat doet ze goed! Maar vooral haar bijzondere verschijning en haar prachtige stemgeluid maakten het voor mij speciaal.

Rico & A.R.T.

Zijn maatjes Sticks en Typhoon staan natuurlijk voor upport in de coulissen tijdens het rap/reggea-optreden van Rico. Hij is al een tijdje aan een nieuw project aan het werken met beatmaker A.R.T. waarin de genres rap, reggae, dub en dancehall een hoofdrol spelen. Rico opent de laatste festivaldag op het hoofdpodium in de regen. Maar dat houdt hem gelukkig niet tegen een goed en swingend concert weg te geven. Rico blijkt sick goed te kunnen dansen, Typhoon doet ook een nummertje mee, de zon breekt door en na afloop van het concert worden er ‘pretsigaretpakketjes’ uitgedeeld (twee soorten big vloei, tip, jointkokertje). Ik zeg: BONUS BONUS BONUUUUUS!

Traumahelikopter

De ‘I don’t give a fuck’-attitude van Traumahelikopter steekt goed af tegen het vredige gevoel dat Vlieland oproept. De ruige punk is een welkome afwisseling tussen de singer-songwriters op ‘De Tokkelbaan’. Genoten heb ik van de schreeuwende, door de duinen rennende frontman, de razend snelle en strakke drummer en de gitarist die tijdens een moshpit het publiek in sprong. Het was een vrij matige, conditieloze veertigers-moshpit, maar toch! Het was écht punk en ik vond het prachtig!!